Ronald Schönberger:
Goede morgen, je mot toch wat met Angelo Meijers 'METEN WE NOU MET TWEE MATEN…?
De farmaceutische wereld hield even zijn adem in. Zo’n dertigtal oudere mensen in Noorwegen waren gestorven kort nadat zij het vaccin kregen toegediend. Gelukkig voor al diegenen die deze wereld een warm hart toedragen kwam een paar dagen later al uitsluitsel van de gezondheidsautoriteiten ter plekke. Deze mensen waren niet overleden aan het spuitje. Ze hadden allemaal serieuze onderliggende ziektes waar ze aan zijn bezweken. Even los van het feit hoe men dit zo snel en met stellige zekerheid heeft kunnen vaststellen, is het toch goed om te realiseren dat ook bij het gevreesde virus verreweg het grootste deel van de mensen overlijdt met onderliggend lijden. In Amerika is dit volgens de CDC (ons RIVM) zelfs 94%. Ja, af en toe is het wel eens goed om wat data erbij te pakken.
Enfin, zou het dan niet fair zijn om als je niet wilt spreken over ‘vaccin-doden’ dat je dan ook niet langer mensen met comorbiditeit als ‘COVID-doden’ mag meetellen? Immers in beide gevallen is het spuitje of het virus kennelijk niet de oorzaak van het overlijden, hooguit het laatste zetje. Ben ik nu ergens de draad kwijt of is men hier met twee maten aan het meten? Overigens wel vreemd dat het vaccin niet zonder gevaar is voor de kwetsbare ouderen, terwijl het nou net voor hen gemaakt zou moeten zijn. Zij waren toch diegenen waarvoor we allemaal ons aan al die maatregelen moesten houden? Een dode was er toch al een teveel?
Over dat tovermiddel gesproken dat ons moet gaan verlossen, is er nog iets geks. Vanwege de noodsituatie is een tijdelijke vergunning verleend aan alle vaccin boeren om hun goedje te verspreiden. De dierenstudie-fase is overgeslagen, ouderen zijn niet meegenomen in de testgroep van de eerste twee MRNA vaccin, mensen met allergieën ook niet en hetzelfde geldt voor zwangere vrouwen. Tevens zijn de lange termijn-effecten niet in kaart gebracht omdat de studies in fase drie pas zo kort aan de gang zijn dat daar geen zinnig woord over te zeggen valt. Kijk, dat is dan wel weer logisch. Maar wat ik niet begrijp is waarom het gebruik van echte behandelmethoden (zowel qua preventie als genezing) door de gezondheidsautoriteiten tot dusverre wordt tegengehouden met als argument dat er nog onvoldoende studie naar is verricht. En dat terwijl deze medicijnen en supplementen al jaren met succes worden ingezet, ook bij dit virus effect schijnen te hebben volgens vele doktoren, geen bal kosten, en ook bewezen hebben geen ernstige bijwerkingen te hebben. Voor dit spul geldt het argument van de noodsituatie klaarblijkelijk dus niet. Des te vreemder omdat het vaccin volgens diezelfde autoriteiten niet bewezen is mensen te beschermen tegen het virus en het ook niet bekend is of hiermee de transmissie kan worden geremd.
Als ik het goed begrijp is het vaccin naast een gen-therapie dus niet meer dan een veredelde behandelmethode en ook nog eens een experimentele. Des te merkwaardiger is het dat hier dan andere toelatingseisen voor worden gehanteerd dan reguliere behandelmethoden die al sinds jaar en dag bestaan. Met mijn boerenverstand zou ik dan zeggen, dat lijkt wel op het meten met twee meten. Maar wie ben ik? Een simpele ziel die er niks van weet. Gelukkig ben ik nog niet zo oud, anders zou men mij kunnen betitelen als een seniele oude man. Een uitdrukking die het goed doet op tv, van mensen die het menen wel allemaal te weten. Maar ja, die zijn ook heel intelligent heb ik me laten vertellen.
Ik had ook altijd begrepen dat de maatregelen strenger moeten worden als “de aantallen” verder oplopen. Jij ook? Nou, wat ik dan niet zo begrijp is waarom die maatregelen dan niet worden afgebouwd als “de aantallen” weer naar beneden lopen? Dat zou toch logisch zijn, of snap ik het nu weer niet? Men voert nu als reden aan de angst voor een gevaarlijke variant, meerdere zelfs. Nu heb ik experts, en wie ben ik om hen tegen te spreken, horen zeggen dat er al tienduizenden mutaties zijn. Dus er worden er nu een paar uitgepikt en daarmee wordt de angst verder geïnjecteerd in de hoofden van ons simpele zielen waardoor we door de bomen het bos niet meer zien. Had onze minister -president dan toch gelijk toen hij zei dat wij er niets van zouden begrijpen als hij het eens goed zou uitleggen? Maar wat ik altijd dacht is dat angst voor iets dat je nog helemaal niet goed kent eigenlijk niet meer dan gebakken lucht is. Het zit in je hoofd. Wel is gebleken dat angst een effectief instrument is om zo’n beetje een heel volk in de greep te houden. Tot sint-juttemis als het nodig is, of in dit geval tot het prikje. Maar wacht, daarmee zijn we er kennelijk ook nog niet. Die eerdere belofte blijkt toch niet helemaal waar te zijn als ik goed luister naar de mensen die het voor het zeggen hebben. De doelpaaltjes worden ook nu weer vakkundig verzet. Vreemd toch dat velen dit nog niet zien. Of misschien ben ik wel bijziend?
Oh, daar vallen me nog een paar dingen in en dan hou ik er echt mee op. Beloofd, oké? De verplichte PCR test voor iedere Nederlander die zijn eigen land weer in wilt, behalve dan voor diplomaten en overheidsdienaren. Dit soort regels geldt blijkbaar niet voor hen die ze opstellen. En het gedragsexperiment van de verplichte mondkapjes, behalve dan voor de minister van VWS die bij de heugelijke gebeurtenis van de eerste prik in het land pontificaal daar staat zonder er eentje te dragen, tezamen overigens met onze top geneesheer, de geachte heer Kuipers, die toch wekelijks waarschuwt voor de rampzalige gevolgen van ons onverantwoord gedrag. En diezelfde minister die uit volle borst staat te zingen voor het oog van een draaiende camera, terwijl alle zangkoren en voetbalfans hun mond dicht moeten houden en alle theaters muisstil zijn.
En een minister van Justitie die op zijn eigen bruiloft het niet zo nou neemt met het afstand houden en zelfs mensen in groot gevaar brengt door ze te knuffelen, terwijl anderen met een dergelijke houding voor asociaal worden uitgemaakt en zelfs op de bon worden geslingerd. En een groepje politiemensen die na gedane arbeid genieten van een gezellig intiem samenzijn en een frietje op het plein, terwijl de gewone burger een paar uur daarvoor met paard en rioolwater uit elkaar is gedreven, ja zelfs met stokken de hersens is ingeslagen. En over onze gevierde minister president zal ik het maar niet hebben. Wat ging er ook al weer mis met die kindertoeslag-affaire? Of was dat gewoon een slimme easy way-out? Oh, en die avondklok geldt natuurlijk niet voor de late-night talkshows waar de dagelijkse overheidspropaganda op volle toeren de huiskamers in wordt geblazen. Je mag het voor mij ook een slaappil noemen hoor, lekker indutten zo vlak voor het naar bed gaan. Tja, zou het dan toch echt waar zijn, die dubbele standaard?
Oh, nog wat. Wist je dat normaal we onze griepdoden tellen binnen een seizoen wat dan loopt van het najaar tot het voorjaar, en dat we nu bij Corona gewoon door blijven tellen? Nu noemt men dat een tweede golf, maar het is in feit dus een volgend griepseizoen waar de teller op nul zou moeten starten. Maar dan lijken die getallen niet zo indrukwekkend, dus dat is nou ook wel weer logisch. Of toch weer een voorbeeldje van het meten met twee maten?
Ik stel alleen maar vragen, dat begrijp je wel. Mijn boerenverstand probeert het gewoon te begrijpen. Boeren mogen dan misschien niet zo hoog opgeleid zijn als al die hoogwaardigheidsbekleders wiens vaste salaris gewoon vrolijk doorloopt, maar dom zijn ze zeker niet. Hun gezonde verstand doet het nog wel, misschien net omdat ze er niet teveel aan hebben gesleuteld. Oh, en als je het er niet mee eens bent, even goede vrienden hoor. Maar geef dan even inhoudelijk aan in je reactie wat er is dat ik niet zie of misschien wel niet wil zien. Cognitieve dissonantie kan natuurlijk ook bij mij zijn geruisloze intrede hebben gedaan. En dan ben ik blij als iemand mij uit mijn tunnelvisie haalt. Ik zou het verschrikkelijk vinden om te verdrinken in mijn eigen gelijk. Dat is er al een beetje teveel. En daardoor vertrouwen veel mensen de boel niet meer zo. Niet zo vreemd toch…

Madelon Ponsen

Een ex-ME-er en ex-rechercheur schrijft. Lees en denk even in wat voor land jij wilt leven.
Tekst: Yvonne Freespirit
Ik heb er lang over nagedacht om dit te plaatsen, maar heb uiteindelijk toch besloten dit te doen nav het optreden van politie/ME gisteren op het Museumplein in Amsterdam.
25 jaar lang heb ik zelf met hart en ziel bij deze organisatie gewerkt. Van als 1 van de eerste vrouwen bij de ME tot rechercheur en alles wat daar tussen zat aan surveillance dienst etc.
Wat was ik trots toen ik mijn opleiding haalde en mijn diensttijd mocht beginnen in Rotterdam. Ik was geen wereld verbeteraar, maar kon intens genieten van het contact met publiek, in welke zin dan ook. Ik leerde heel snel dat de manier waarop je mensen benaderde, ook de manier was waarop je zelf behandeld werd. Of dit nu ging om een geval van een hulpverlening of het uitreiken van een proces-verbaal. Ik heb een schitterende tijd meegemaakt, die ik tot op de dag van vandaag koester. Alle dagen kwam ik thuis met een gevoel van trots. Ik had het gevoel een klein steentje te kunnen bijdragen tot een betere maatschappij.
10 jaar geleden ben ik ermee gestopt. Ik bemerkte dat er een verandering werd doorgevoerd, waar ik moeite mee kreeg. Ik werd gedwongen beslissingen te nemen terwijl ik daar niet achter stond.
Beslissingen die kwamen vanuit Den Haag en niet van de plaatselijke burgemeester die zo goed wist wat er speelde in de stad. Beslissingen die ervoor zorgden dat ik niet meer de hulp kon verlenen aan hen die dat behoefden, maar hulp moest verlenen aan diegene met de meeste macht en geld. Uiteraard werd de burger hier de dupe van.
Na enkele heftige confrontaties met leidinggevenden, besloot ik voorgoed mijn uniform aan de kapstok te hangen, en ik heb daar geen dag spijt van gehad. Sterker nog, er ging een hele nieuwe wereld voor me open, eentje waarin ik wel trots op mezelf mocht zijn, gebruik kon maken van mijn gevoel en intuïtie etc.
Sinds het hele *C gebeuren doe ik al onderzoek, los van de informatie die de Media gaf. Ik had al snel het gevoel dat er iets niet klopte, omdat maatregelen met elkaar conflicteerden en de beste journalisten éénzijdige berichtgeving plaatsten.
Ik ben groot geworden met het feit dat ik mijn stem mocht laten horen, let wel..... respectvol.
Plotseling werd mij verboden om mijn mening te geven, werd ik uitgemaakt voor complotdenker, alu hoedje etc.
Vaak spraken Peter en ik hierover en begonnen de ons zorgen te maken over het beperken van onze vrijheid, iets wat voor ons altijd zo vanzelfsprekend is geweest. Geen seconde hebben wij ons druk gemaakt over een virus. We hadden immers altijd virussen om ons heen gehad, zijn soms best ziek geweest van bv een Influenza, maar dat maakte weer dat je met je neus op de feiten werd gedrukt, door beter op jezelf te passen mbt een gezonde levensstijl.
De onderdrukking werd echter steeds erger, wat maakte dat een vermoeden van het feit dat een virus werd gebruikt voor een politiek macht spel, zekerheid werd. We zijn daarom gaan proberen om mensen te waarschuwen, via Social media maar ook in het dagelijks leven.
En dan nu vandaag, (en tijdens eerdere demonstraties).
Daar sta jij dan, met je helm op, met beschermende kleding aan, kogelwerend vest, lange wapenstok, handboeien etc. Je verschuilend achter je schild.
Jij kijkt voor je uit en ziet mensen die door de maatregelen kapot gemaakt zijn, wanhopig zijn, te maken hebben met hun failliete bedrijven, depressieve kinderen, ouders die ze niet meer mogen zien omdat die zijn opgesloten in hun verzorgings huis etc. Mensen die lange reizen hebben gemaakt om samen met elkaar hun stem te laten horen. Een stem die ervoor heeft gezorgd dat ook JIJ in vrijheid leven KON.
Wat gaat er dan door je heen als je ziet dat jullie aanwezigheid absoluut DISPROPORTIONEEL is in verhouding tot de plaats waar je op dat moment staat. Er wordt geen geweld tegen je gebruikt, er is geen enkele reden voor jou om bang te zijn voor hetgeen zich voor jouw ogen afspeelt, maar toch sta jij daar en VOLG JIJ EEN BEVEL.
ME WAPENSTOK HOOG. ME VOORWAARTS, ME CHARGE!!!!!!!!
En daar ga jij, volg jij braaf het gegeven bevel en doet wat jij denkt wat je doen moet. Schoonvegen het gehele plein.
Wat gaat er dan door je heen als een oudere niet snel genoeg weg komt of een kind dat wat achterblijft met doodsangst in de ogen vanwege jouw optreden.
Inmiddels vol adrenaline duw en sla jij erop los alsof er een kudde cokesnuivende losgeslagen hooligans tegenover je staan.
Zonder aanzien des persoon hef jij je lange wapenstok en sla jij die oudere man die daar stond met zijn dochter met als enige wapen hun stem.
Vaders waren met kinderen meegegaan omdat zij hun kinderen wilden meegeven dat VRIJHEID iets is wat je nooit meer mag worden afgenomen.
Wat gaat er dan in je om, jij onder die helm, samen met jouw collega's.
En dan is het klaar en rij jij samen met je collega's terug naar het bureau. Waar hebben jullie het dan over? Over de gewone mens die daar stond? Gelijk aan jouw man/vrouw/partner/kind/ouders/grootouders?
Je kleed je om in de kleedkamer en hangt jouw uniform in de kast. Je kleedt je om en kijkt in de spiegel. Wie zie jij dan? Wat denk jij dan?
Je gaat naar huis, naar man/vrouw/partner/kinderen/ouders en dan vragen zij aan jou hoe jouw dag is geweest.
Wat zeg jij hen dan?
Ik volgde alleen maar een bevel op?
Tot wanneer verschuil jij je achter een bevel en ontstaat daar weer de individu die jij bent? De man/vrouw van vlees en bloed die er trots op mag zijn om hulp te verlenen aan hen die dit behoeven?